Review: Prince of Persia: The Lost Crown: zeer verslavende puzzels

De tijd wacht op niemand – en wat dat betreft ook geen enkele eerlijkheid. Veertien jaar na het laatste opus kondigt Prince of Persia: The Lost Crown echter de terugkeer aan van de beroemde actie-avonturenreeks, vol adembenemende puzzels en dodelijke vallen. Om te zeggen dat de reacties op het nieuwste werk van Ubisoft unaniem positief zijn, zou een flagrante leugen zijn. Sommige fans zijn niet blij met de nieuwe hoofdrolspeler genaamd Sargon of de 2.5D Metroidvania-gameplay-mechanica, die een grote afwijking is van Prince of Persia: The Forgotten Sands uit 2010. Het zal interessant zijn om de ontvangst van de game te zien, maar dat is zo waarschijnlijk een zeer controversiële titel.

GERELATEERD: God of War: hoe Atreus net zo cool kon worden als Kratos

Prince of Persia: The Lost Crown draait om de jonge Perzische krijger Sargon, die over speciale vaardigheden beschikt die hem in elk gevecht tot een bedreiging maken. De tijdelijke krachten van Sargon evolueren en veranderen naarmate de speler vordert in het spel, net als zijn combo-vaardigheden. Gelukkig zijn er genoeg niveaus en geheime secties om te verkennen als Sargon de vervloekte berg Qaf betreedt om de ontvoerde prins Ghassan op te halen. Onderweg komt hij een overvloed aan vijanden tegen – menselijk en monsterlijk – die zijn plannen willen dwarsbomen. Het goede nieuws is dat Sargon kan rekenen op de hulp van zijn oorlogsgenoten, de Onsterfelijken. Ja, het is niet bepaald het meest originele verhaal dat er is…

Bouwen op de basis

De drempel om dit spel te spelen is extreem laag. In feite zorgen de eerste paar missies ervoor dat de speler vertrouwd raakt met het spel voordat hij grote bedreigingen introduceert. De eerste uitdagingen helpen Sargon om het basisgevechtssysteem van Athra onder de knie te krijgen: ontwijken, pareren en duwen. Het beheersen van deze basisprincipes is essentieel, omdat de game hierop voortbouwt naarmate het verhaal vordert en nieuwe vaardigheden en gevechtsvaardigheden worden ontgrendeld. Pro-tip: Onderschat de kracht van het glijden niet om vijandelijke aanvallen te ontwijken, aangezien dit op de lange termijn zelfs waardevoller kan blijken dan een parry.

Hoewel Prince of Persia: The Lost Crown eenvoudige gameplay-mechanismen lijkt te bevatten, is het de combinatie van deze verschillende aspecten die de speler helpen door de moeilijkere secties te komen. Zodra de puzzels en vallen verschijnen, begint het echte plezier. Bekijk deze video, gepost door het officiële X-account van de game, om te zien hoe intens deze puzzelgedeelten kunnen worden, en waarom het gebrek aan basisprincipes Sargon in een lastdier zal veranderen als hij wankelt.

GERELATEERD: Alien: Isolation – Is een live-actiefilm mogelijk?

Maar waarom lijkt het op Fortnite?

Een van de grootste kritiekpunten op Prince of Persia: The Lost Crown is het uiterlijk van de game. Veel recensenten hebben erop gewezen dat het inspiratie lijkt te halen uit Fortnite en meer op een mobiele game dan op een mobiele game lijkt . Ubisoft Montpellier heeft hier zeker een keuze gemaakt, en er zullen mensen zijn die de esthetiek hier wel en niet leuk vinden. Deze gestileerde keuze past echter bij de retro-gameplay, vooral in de zin dat het een terugkeer is naar het begin van de franchise en naar andere Metroidvania-titels. Dat gezegd hebbende, er zijn momenten waarop de gamer moet controleren of hij een videogame speelt of de He-Man and the Masters of the Universe CG-serie uit 2021 op Netflix bekijkt.

GERELATEERD: Zou de volgende oorlogsgod een vrouw kunnen zijn?

Is Prince of Persia: The Lost Crown het waard?

Voor degenen die de esthetische keuzes en de generieke verhaallijn negeren, zullen ze zich prima vermaken in de game-ervaring. Het is heel gemakkelijk om te verdwalen in de puzzels en actiegerichte gameplay, omdat alles zich in een snel en aangenaam tempo afspeelt. begeleid door boeiende muziek gemaakt door Mentrix en Gareth Coker. Omdat er veel te ontdekken valt, heeft Prince of Persia: The Lost Crown een sterke herspeelwaarde, omdat de speler terug kan gaan om te zien wat hij de eerste keer heeft gemist. Bovendien zijn de puzzels en vallen de moeite waard, omdat de speler echte voldoening voelt als hij een moeilijk gedeelte weet te passeren.